Son Rönesanscı Eco
Umberto Eco artık onun hakkında düşüncelerim şekillendi. Bir kalıbın içine sigdiramiyorum diyordum. Simdi öyle bir kalıp var kafamda Postmodernizmle savaşan son Rönesans insanı. Bu kanıya varmamda en büyük etki okumayı düşündüğüm ama her gün bir bölüm okuduğum(Kitabı yarıladım hâlâ düşünüyorum ) 
Budalalıktan Deliliğe (Bence Eco'yu en iyi tanıtan eser) kitabının etkisi büyük olsa da bu kitap ve 
Foucault Sarkacı'nin da etkisi yadsınamaz.
Kitap bir mektupla başlıyor ve bu mektup üzerine roman yazılıyor Roberto'nun bir teknedeki gözünün önüne gelen bir savas, kendini sorgulama, kitabın sonuna dogru ömrün sonunu düşünme diyebilirim kabataslak özet olarak. Insan issiz bir yerde yalniz kalinca geçmişi sorgular(Bu durumda olanı Eco gibi bir Entelektüel birisi yaparsa iste o zaman bambaşka bir coğrafya doğar kitabın içinden) ve kurtuluş yolu arar, iste bu kitapta bunu anlatıyor. Bir yandan kurtuluş yolu ararken Aristo, Batlamyus vb isimler ile karşılaştırıyor sizi.
O aralık Rönesans entelektüelleri gibi bilim, felsefe ve teoliji ile dolu dolu bir kitap. Kitabın dili biraz ağır Eco'nun en ağır iki kitabindan ikincisi bence (En ağırı Foucault Sarkacı). Ama Eco'nun(50 bin kitaplık kutuphanesi olduğunu söylüyor, ve kitapları nasıl elde ettiğini hatırladığını da ekliyor) kutuphanesinden faydalanmak isteyen için bir fırsat.
··
82 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.