Kitabı düşündüğümde neler hissetmem gerektiğini ya da bu kitabın ne anlattığını inanın hiç bilmiyorum. Sadece depresyonun her boyutunun kusursuz bir şekilde anlatıldığını biliyorum. İnsan, ruhundaki katman katman olan karakterler arasında gezinip, gerçekte kim olduğunu bulmaya çalışırken dönüp dolaşıp yine aynı hiçliğin ortasına çöküveriyor bazen. Kalkıp toparlanmaya çalışıyor ama o gücü bulamıyor kendinde, debelendikçe de kendi çukurunu kendi kazıyor. Beyninin içinde yaşadığın şeyler, gizli arzularının kurduğu hayaller gerçek hayatla bağını öyle bir koparıyor ki ne gerçek ne değil sen bile anlayamaz hale geliyorsun. Böylece kendi bedenine bile aitlik hissedemeyen, gölgesi dahil çevresindeki her şeye ve herkese yabancılaşan, fiziken var olduğu yerde ruhen var olamayan insana dönüşüp seni içten içe mahveden bir çöküş yaşamaya başlıyorsun. Bu duygular, depresyon daha önce bu kadar güzel ve saf bir şekilde anlatıldı mı bilmiyorum. Kitabın hem dışında hem de tam ortasındaydım okurken. Anlatım dili ve yazarın seçtiği kelimeler, kurduğu cümleler o kadar eşsizdi ki tamamen soyut olan duygular somut bir hale dönüşüp geldi göğsüme oturdu, bana derin nefesler aldıran bir sürü cümle okudum, hiç yaşamadığım duyguların insana ne denli acı verdiğini bu kadar iyi anlayamazdım. Bu kitabı okuyun demiyorum ama neden okumuyorsunuz arkadaşlar?

Kör BaykuşSadık Hidayet · Yapı Kredi Yayınları · 202328,4bin okunma

·

4 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

b