İçerisinde "Bir Delinin Hatıra Defteri"ne ek olarak "Palto" ve "Burun" öyküleri de bulunmaktaydı. Şimdi düşününce aklımda en kalanı "Palto" oldu. Kitabı okumadan önceki günlerde Bahar Feyzan'ın ilgili öyküyü anlatmasının da bunda büyük etkisi vardı. "Burun"u da, "Bir Delinin Hatıra Defteri"ni de çok az hatırlıyorum. "Bir Delinin Hatıra Defteri"ne dair yine az çok keyifli bir öykü olduğuna dair hisler oluşuyor içimde ancak "Burun" öyküsü çok hayal meyal aklımda. Şu an hakkında bir şeyler yazmaya çalıştığım için iyice hatırlamaya zorluyorum kendimi ama sadece burnunu kaybeden bir adam olduğunu hatırlıyorum, gerisi tamamen gizem. "Palto" hakkında ise aklımda çok daha fazla detay var. Akaki Akakiyeviç'in hazin öyküsü. İnsani bir yoksulluk dramı olarak başlayan öykü son sayfalarda fantastik boyuta geçiyor. Fantastik kısmı eklemeseymiş yazarımız hayvan gibi üzücü bir öykü ile baş başa kalacakmışız ama o son müdahale insanın umudunu kaybetmemesini sağlamış. Kısaca anlatayım. Akaki Akakiyeviç kardeşimiz yıllardır yükselme umudu olmayan bir işte kıt kanaat geçinerek hayatta kalmaya çalışıyor. Kendisi de çok hırsları olan bir karakter değil. Yaptığı basit işten memnun. Hayat onu mecbur bırakmadıkça bir şey yapmayan insanlardan. Bu monoton düzende ekmeğine bakan kardeşimizin düzenini kış soğukları bozuyor. Lime lime olmuş, palto demeye bin şahit lazım olan kumaş parçası artık onu soğuklara karşı koruyamamaktadır. Donarak ölmek istemiyor ise, hatta ölmeyi geçtim az biraz normal insan standardında yaşamak istiyorsa bu sorunu çözmesi gerekmektedir. Terziye gider. Terzi ona, kardeş bunu yak, der. Yani insanı geçtim, it köpek bile giymesin bunu, der. Güzel hoş diyorsun terzi kardeş ama Akaki Akakiyeviç için yeni bir palto demek neredeyse donarak ölmeye eş değerdi. Ne kadar dil döktüyse de terziyi tamire ikna edemedi Akaki Akakiyeviç. Yeni bir palto almaktan başka çaresi yoktu. Ve bu noktada beni öyküde en çok etkileyen olay gerçekleşti. O yoklukta bir plan yaptı Akaki Akakiyeviç. Kendine bir hedef belirledi. Paltoyu alabilmek için zaten açlık sınırında yaşadığı hayatından daha da kısarak para biriktirmeye başladı. Günde yediği iki öğün yemeği teke düşürdü. Geceleri bir saatliğine yaktığı mumları tamamen söndürdü. Ve bunları yaparken keyfi iyice kaçıp depresyonlara girmek yerine, tam tersine keyfi yerine geldi. Uzun zaman sonra hayatında uğruna yaşadığı bir şey vardı. Bu herkeste olması gereken bir palto olsa da, kendine bir hedef belirlemiş olması ve adımlarını atarak hedefe doğru yaklaşması ona iyi geliyordu. İçinde bulunduğu sefaleti sorgulamak yerine, amacına doğru ilerliyordu. Elindekilerle yapabileceğini yapmaya çalışıyordu sadece. Sonunda aldı kardeşim paltosunu. Çok keyifli ve gururluydu. Dairedeki herkes yeni paltosunu övüyor ve takdir ediyordu. Ondan mutlusu yoktu. Paltosunu alıp ofise gittiği ilk günde bir etkinlik daveti aldı hatta. Ve esas dramda bu etkinlikte başladı. Etkinlik sonunda, daha bir gündür giydiği, almak için büyük sıkıntılara katlandığı paltosu çalındı. Tüm emekleri boşa gitmişti. Bir anda. Polise gitti. Polisin kendisi gibi insanları umursadığını düşünüyordu. Şaşırtıcı şekilde onun paltosunu umursayan bir polis çıkmadı. İyice karalar bağlamaya başladığı sırada birinin tavsiyesi ile yüksek rütbeli bir memura gidip olayı direkt anlatmaya karar verdi. Bu da Akaki Akakiyeviç'in sonu oldu. Yüksek rütbeli memur yardımı geçtim, dinlemeyi bıraktım, ağzına sıçtı kahramanımızın. Vay efendim bu nasıl bir densizliktir, sen kim köpeksin de direkt gelip benimle muhatap olmaya çalışırsın, burası ahır mı, gibi laflar eder. Zaten maddi ve manevi olarak çökmüş olan Akaki Akakiyeviç bu laflarla birlikte yatağa düşer, ağır ateş ve nöbetler sonucu son nefesini verir. Aslında burada da bitebilecek bu öyküyü gözden geçiren Gogol "çok üzücü oldu amk lan böyle" dedi sanırım ve Akaki Akakiyeviç'i mezarından hortlattı. Ve insanlar o günden sonra geceleri köprü başında insanların paltosuna musallat olmaya başlayan bir hayalet görmeye başladılar.

Bir Delinin Hatıra Defteri (Palto ve Burun Öyküleriyle)Nikolay Gogol · İndigo Kitap · 202156bin okunma

·

6 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ünsal Uçar