İçimde bir boşluk ile yazıyorum bu incelemeyi. Kitabı şimdi bitirdim. İçim sızlıyor. Kaldıramıyorum okuduklarımı. 2020'de kaç kitap daha okurum kaç hayatla tanışırım ya da kaç karakter ile daha bilmiyorum. Ama derinden sarsıldım. Uzun zamandır beni ağlatan bir başka kitap daha olmadı. Ayşe, Enver, Esma , Zemine , Seyd Ali onun yiğit oğulları , zaman zaman beni saflığı ile kızdırsa da Bekir , Minik Necati sanki yıllardır tanıdığım kişilerdi. Hikayelerini dinledim zaman zaman saflıklarına temizliklerine güldüm. Şimdi de ayrılık zamanı geldi sanki. İvan ... Yazarın onlar da insandı dediği İvan. (Bu karaktere olan nefretimi yazmaya utanıyorum çünkü bu Cengiz Dağcı'nın hümanistiğine ihanet olacaktır) Onca zalimliğine rağmen onu da insan olarak görebilmiş olan bunca zamandır neden okumadım diye hayıflandığım Cengiz Dağcı. Naif anlatımı ... Hümanist cümleleri... Zaman zaman Yaşar Kemal'in çukurovasını zaman zaman Steinbeck'in Gazap üzümlerini hatırlattı bana bu eser. Çünkü hangi milletten hangi ırktan hangi kültürden olursan ol toprak herkes için kutsaldı. Yazsam kitabı yeni bitirmiş olmanın da etkisi ile sabaha kadar yazarım, bahsederim bu kitaptan. Ama çok da konuya girmek istemiyorum . Şunu diyebilirim son olarak ve ısrarla okuyun. Lütfen okuyun ve okutturun. Bu arada eserin bir de devam kitabı var. "O topraklar bizimdi ." Ama hemen okumayacağım. Ama okuyunca mutlaka yazacağım düşüncelerimi. Keyifli günler keyifli okumalar. Ve teşekkürler Mine Oral beni bu güzel kitapla tanıştırdığın için.

Onlar da İnsandıCengiz Dağcı · Ötüken Neşriyat · 20202,869 okunma

··

35 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Gözde Demir