Mizahın en iyisi
Türkçe'de kaliteli mizah yapabilen ( izin verildiği ölçüde), birkaç yazardan biriydi 
Muzaffer İzgü . İzin verildiği ölçüde diyorum parantez içinde, çünkü Türkiye'de mizah yapabilmek pek mümkün değil maalesef. Ellili yıllarda birçok yazarımiz politik mizahi öyle güzel yaparlardı ki , hükümetler rahatsız olurdu hemen bu durumdan. Tutuklamalar, sürgünler, kovuşturmalar birbirini izlerdi. 
Aziz Nesin , 
Rıfat Ilgaz , Muzaffer İzgü'nun başına gelenler, o yıllarda pişmiş tavuğun başına gelmedi. Mesela korkunç bir sahne hatırlıyorum eski fotoğraflardan. Rıfat Ilgaz'in elleri kelepçeli, ayakları prangali evinden alınıyor, mahallesi boyunca yürütülüyor, gözaltına alınmış, herhalde ibret olsun diye yapıyorlar. Gerçekten korkunç bir sahne.
Nedense o günlerden bu günlere pek fazla bir şey değişmedi. Bizim hükümetlerimiz neden korkar ki mizahtan? Mizah yoluyla eleştiri yaptıkları için mi? Yazarak ve çizerek yapılan mizah neden yetmiş yıl boyunca hükümetlerin en büyük korkusu olmuş? Bilinmez gerçekten. İstisnaları var elbette.
Muzaffer İzgü, benim ilkokuldan beri tanıdığım bir yazarımız. Kendi halinde yaşayan, beyefendi bir insan. İnanılmaz da çok sevilir, sayılır. Bakmayın, popüler olmadığına. Hayatı boyunca birçok kitap yazdı. Eleştirdi, güldürdü, düşündürdü. Güzel güzel mizahini yaptı. Kitap fuarlarinda, çocuklar etrafını çevirir, imza isterler, operler, kucaklarlardi. Hiçbirini de kirmazdi. İçten sevgi budur herhalde.
Bu kitap, onun onlarca öykü kitabından biri. Kısa kısa, etkili, değerli. Güldüren, güldürürken düşündüren. On numara beş yıldız öyküler.
Eğer kendisi ile hala tanismadiysaniz, bir şans verin ve keyifle okuyun.
·
79 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.