Sait Faik'in kitapta en sevdiğim öyküsü, Kalorifer ve Bahar, kenar mahalle insanları üzerine gözlemlerini; Beyaz Altın ise ironisini incelikle işleyen öykülerindendir. Ancak bir Semaver seviyesinde değil.
Not: Kitabın sonunda Agop Arad'ın yazısını okumayı ihmal etmeyin.
