"Kişi doğdu, öldü, sözü kaldı bak
Kendi gitti insanın, adı kaldı bak."
Beklediğimden çok daha iyi bir kitaptı. Bu kitabı bu kadar geç okumuş olmama üzüldüm.
Her beyitte bir öğüt, tavsiye bizi karşılıyor.
Kün-Toğdı ve Ay-Toldı arasında diyaloglara bayıldım. En sevdiğim kısımlar oldu diyebilirim.
Odgurmuş'un olduğu kısımlarda yer yer biraz bunaldım desem doğru olur. Açıkçası Kün-Toğdı'nın davetini geri çevirip durmasına 'yeter artık' diyesim geldi. Tabiki de Odgurmuş'un da kendine göre bir yolu vardı, o yüzden Hakan'ın davetini geri çevirmesini anlayışla karşılamak lazım.
Altını çizdiğim bir sürü beyit oldu ve aklıma alıp kendime rehber edinmem gereken öğütler.
Kitabı okuduktan sonra edebiyatımız için neden bu kadar önemli olduğunu anlıyorsunuz.
