Kaç günde okudum diye baktığımda beş gün olmuş bu kitabı okumaya başlayalı. Bugün bitirdim. İnci Aral'ın ikinci kitabıydı okuduğum bu kitap. İlkinde iyi bir öykünün izlerini bulmuştum.
Okurken özellikle sona doğru bitmesini istemediğim bir kitaptı. Yıllar öncesinde başlayan bir hikaye mutlu bitmişti her şeye rağmen. Sanki kitabı okumadım oturup izledim bir kenardan. Bir devri anlatırken çekilen acılar yaşanan hüzünler. Bir söz var "devir değişse de insanlar hep aynı" diye. Bazı şeyler hiç değişmiyor. Değişen sadece isimler.
Kitabı okurken bu şiir geldi aklıma hep. Kasıp kavuran yakıcı bir bekleyiş. Son bir umut sanırım Cihan ve Ayşe.
youtu.be/2iaEoktj3zI
