Hayatı sorgulatan, içinde bulunduğumuz kuyuyu gün yüzüne bir hikaye güzelliği ile çıkaran Rasim Özdenören’in kalemi yine konuşuyor. Bizi, bizde, biz ile beraber anlatıyor. Hani günümüzün revaçta olan konularından biridir “Tükenmişlik Sendromu”. Derler ben tükendim kardeşim, bu sendroma yakalandım diye. Yok kardeşim, sen kendi kuyunda, kendinden habersiz, bi çare kayboluyorsun. Bunun adına da tükenmek diyorsun. Diyorsun çünkü o kuyu seni boğuyor. Somut anlamda düşünürsek Yusuf (a.s)’ın atıldığı kuyu gibi. Sen nefs ile âkıbet’in arasında bir kuyu içerisinde debelenen bir yolcusun. Ve bu yolculuk ise, ancak o kuyunun farkında olabilme kaydı ile bir amaca erişebiliyor. Eser de bu durum yine bir Yusuf karakteri aracılığıyla derin bir kuyu yolculuğunda aktarılmış. Nefs mutluluğu, dünya güzelliği Züleyha mı, sonsuz güzellik Bâki mi? Bu tartışma çerçevesinde yazılmış bi eser. Öyle ki kendimizi irdelememiz, dönüp aynaya bakmamız açısından okunması gereken bir kitap. Yedi güzel adam güzelliğini ve insana dair bitmek bilmeyen kederini aktarmış Rasim Özdenören. Zarifoğlu’nun dediği gibi; Yedi dinmez kedersiniz, uslanmaz yedi güzel adam. Bu eserdeki kederimizle kederlenebilmek duasıyla. Keyifli okumalar :)

KuyuRasim Özdenören · İz Yayıncılık · 2022875 okunma

·

102 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.