Kitap kısa iki öyküden oluşuyor. Kitaba da ismini veren Beyaz Geceler'i okurken tiyatro izliyor hissine kapıldım. O kadar içten ve samimi bir dille yazılmıştı. Yalnız Dostoyeski'yle Suç ve Ceza kitabıyla tanışmış biri olarak farklı anlatım tarzıyla şaşırttı beni yazar bu kadar sade bir anlatım beklemiyordum.
İkinci öykü olan Uysal Kız da aynı içtenlikle yazılmış. İçini döken birinin günlüğü gibiydi. Okurken keyif aldım. Okumayanlara tavsiye ederim. :)
