Sanırım serinin en “can alıcı” kitabı. Bu bölümde Roland’ın çocukluğuna gidiyorsunuz aman ne çocukluk! Okurken Hambry’i adeta yakmak istedim. Stephen King yine harikalar yaratmış diyeceğiniz, ön sözünden son sözüne kadar okuyup saçlarınız diken diken bitireceğiniz bir kitap. Seri bitse bile alttan alttan içimde yaşatacağım bir gerçek benim için Roland. Bu zamana kadar okumamış olmama üzülsem mi sevinsem mi bilemediğim bir başyapıt. Keşke çeviri de bu kadar başarılı olabilseydi.
