William Golding'in okuduğum 2. kitabı. Golding bana Murakami'yi hatırlatıyor. Çok fazla metafor, çok ilginç betimlemeler ve benzetmeler var. Hem Murakami hem Golding için "zor" diyebilirim. Kule, neredeyse her satırda beni "burada ne demek istemiş olabilir?" diye durup düşünmeye zorladı. Bi anlam bulamadığım çok yer oldu, benim için yorucu bir anlatımı var açıkçası, ama şimdi bitirdiğimde aslında güzeldi diye düşünüyorum. Başrahip Jocelin karakteri baştan sona çok iyi işlenmişti.
