De ki işte'den sonra kendimi de bazı satırlarda bulduğum Oruç Aruba kitabı. Öyle bir anda oluruz boşlukta hissederiz kendimizi, ama zaten boşluktayız der. Öyle değil mi? Kitap sevdiğim bazı yani 'evet bende böyle hissediyorum' dediğim yerleri yazacağım. Uygar kişi ile ilgili yazılan bölüm ilginçti. Uygar insan uyumsuz bir kişidir. Bulunduğu ortama alışsa da, yine de etrafındakileri garipser durur demiş.Evet öyle hissediyorum. Uygar kişi acı çeken insandır. Ama 'üzüntü' değildir bu; bir "vah vah" değil. Dünyanın temelden bozuk olduğu duygusu gelir uygar kişiye zaman zaman--- o zaman acı çeker. Üzüntüden çok da kızgınlıktır duyduğu. Evet, kızgınım. Kişi kendini hep yaptıklarıyla anlayandır-- ama, kişi, yine, hep, hiç anlamadıklarını yapandır. Kişi, önce yapar, sonra anlar. Kişinin anlaması, yapmasının peşinden gelir hep. Kişi, yapmadan , anlayamaz hiç. Ne eksik ne fazla. her kelimeyi hissetmem mümkün mü? Çünkü yaptığım işlerde böyle hissediyorum. Aslında yazacak çok şey var, kitapta sevdiğim çok alıntı var. Ama hepsini yorumlamak... İnşallah kendi yolumu bulmuşumdur, ya da sürükleniyorumdur...?

YürümeOruç Aruoba · Metis Yayınları · 20191,901 okunma

·

179 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

•dandelion wine•