İmsaktan gündoğumuna kadar geçen zaman, insana anne karnına düştüğü andan doğumuna kadar geçen zamanı anımsatır. Gündoğumundan öğle vaktine kadarki zaman ise, çocukluk ve ilkgençlik yıllarını. Öğle vakti, gençliğin simgesidir; ikindi ise insanın her açıdan kemale erdiği kırklı yılların. Nasıl günün meyvesi en ziyade öğleyle akşam arası zamanda, bilhassa ikindi vakti devşiriliyorsa, insan da yaşın kemale erdiği bu dönemde ömrünün en dinamik ve en verimli yıllarındadır. Ve nasıl ikindi sonrası güneşin ışığı ve ısısı giderek zayıflıyorsa, ömrün ikindisinden sonra da insan kuvvetten düşmeye, istidadça zayıflama emareleri göstermeye başlar. Artık hastalıklar sık sık uğramaya başlamıştır ömür semtimize. Yorgunluklar, za'fiyetler hakeza... Sonra ömrün akşamı başlar. 'Yaşlı'dır artık insan; yaşlılığın izleri giderek belirginleşir ve sonra bedenimizin iyice çöktüğü ömrün 'gece'si günler gelir. Sonra da ölüm gelir. Bu dünyadaki ömrümüzün sonudur ölüm; ama bir diğer açıdan, yarınsız bir günün sonsuz sabahına uyanışımız...
Sayfa 90Kitabı okudu
·
7 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.