Bugüne dek okuduğum en naif en samimi hikâyedir Çalıkuşu. Ve nedense okuyacağım diğer kitaplarda böyle hissetmeyeceğime eminim. Belki öğretmenlik yapması, belki masumluğu belki saflığı, belki de hırçınlığı. Ama hep samimi oluşu. Reşat Nuri öyle güzel anlatmış ki, bitince yüzümde büyük bi gülümseme asılı kaldı bi süre. Uzun sürdü, ama bitmesin diye yavaş okumuş olacağım. Çünkü şu an bi arkadaşımı kaybetmiş gibi hissediyorum. İçinizdeki Çalıkuşu hiç kaybolmasın.
