176 syf.
·
Puan vermedi
Aranızda öykü sevmiyorum diyenler vardır belki ama öyle genellemeye girecek bir tür değil bence çünkü her öykü yazarının farklı bir tarzı var. Ralf Rothmann’ın da kendine has bir üslubu var.
Yazarı tanıma kitabım olan Deniz Kenarında Geyikler ile ilgili notlarımı toparlamaya çalıştım;
•Öykülerini anlamak, anlamakla kalmayıp sevmek için ya çok yavaş bir okuma (ama böyle epey sindirerek her kelimeyi) ya da ikinci bir okuma yapmak gerekiyor.
•Öykülerde bazen karakterler gereğinden az konuşuyor, bazen de gereğinden fazla. Bazen mekanlar, eşyalar ve karakterlerin dış görünüşü çok ayrıntılı anlatılıyor. Bazen de tek cümleyle çok şey anlatılıyor. ”Getsemani” adlı öyküsü şöyle başlıyor: …”Ve kadını üzüntüsünden uyurken buldu.” Bence epey sıradan aynı zamanda etkileyici bir giriş. Hikayenin içinden yeni bir hikaye çıkarmaya çağırıyor insanı.
•Rothmann yazarlıktan önce duvar ustalığı, matbaacılık, hastabakıcılık ve aşçılık yapmış. Öykülerde en çok rastlanan meslekler de bunlar. Otobiyografik özellikler taşıdığını söyleyebiliriz bu açıdan.
•Öykülerin en anlamsız kısımları ve öğeler öykünün ismi olarak karşımıza çıkıyor.
•Kitapta bulunan on iki öykünün ortak özelliği hayatın sıradan olaylarından öykünmesi, öykülerin ani bir girişle başlaması ve bir yarım kalmışlık hissi ile son bulması. Rothman okuyucudan kendisini ve öykülerini anlamak için çok şey bekliyor yani
Deniz Kenarında Geyikler 
Ralf Rothmann
·
165 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.