Kendimi bu kitaba teşne bulmam, katiyyen Rortmann'ın her yıl ödül alması ve diğer nedenlerden ötürü değil, bilakis işçi sınıfından birinin, - sınıf bilinci olsun ya da olmasın- kendini hasbelkader yetiştirip, meramını edebi bir dille anlatabilecek kıvama, yetkinliğe ermesindendir. Bittabi okuduğum ilk kitabı Deniz Kenarında Geyikler,hemencecik buruşturup bir kenara atıveremem emeğini fakat, benim beğeni çıtama istinaden yoğun bir şekilde otobiyografik, gereksiz uzunluklar barındıran bir örgü ve en bun duyduğum yanı da öyküdeki karakterlerin yeterince kendi özellerinde, ayrı ayrı öyküye entegre bir şekilde işlenmeden tepeden inme bir biçimde öyküye dahil olmasıydı. Diğer kitaplarını okumadığım ve edebi anlamda kendisine ivedice yafta yapıştırmamak için, kendi adıma devasa bir hata payı bırakıyorum bu ilk okumama binaen deyip; gündelik yaşamların, anların, uzun ve otobiyografik bir şekilde öyküleştirilmesinden hoşlananlar için tavsiye edilebilir bir kitap diyebilirim. Keyifler okumalar dilerim.