Babam bana hep şöyle dedi: ‘’Başkalarının parasını kullanabileceğin bir meslek bul kendine. İnsanların sana paralarını verip daha fazla kazanmayı ummalarını sağla. Bunu ancak bankacılık ve sigortacılıkla yapabilirsin. Paralarını alıp ellerine bir parça kağıt tutuştur. Bu parayı çalıştırdıkça daha büyük paraların sana aktığını göreceksin. İki şey insanları sana gelmeye yöneltecek: Aç gözlülükleri ve korkuları. Kafanı kullanıp bu fırsatı değerlendirmelisin’’ oldukça iyi bir öğüttü doğrusu. Ama ne yazık ki babam öldüğünde cebinde beş kuruşu yoktu.