Tasavvufun psikanaliz teknikleriyle benzer birçok noktası olduğunu ve bilimsel bilgi olarak kabul ettiğimiz şeylerin irfan gözüyle bakılmadan asla hakikate ulaştıramayacağını anlatıyor kitapta.
Öncelikle belirtmem gerekiyor ki kitabın dili çok ağır. Kemal Sayar da alışkın olduğumuz akıcı dil yok. Ki zaten bu kitap birçok farklı makaleden oluşuyor. Yalnızca ilk makale Kemal Hocaya ait.
Ama bu kitap beni bir düşünceye itti. Allahı tanıma, onu sevme ve onun tarafından sevilme düşü. Dönüp kainata , kendi bedenime , sevdiklerime bakınca bunların hepsinin onun eseri olduğunu görüyorum. Ve her an varlığını üzerimde hissediyorum.
Temiz ve berrak bir kavrayışla bakmak istiyorum ona, ve görmek, gönlümün alabildiğince.