Mektepte bize bir şiir ezberletmislerdi.Insan,yaşadığı yerlerde beraber bulunduğu insanlara görünmez ince tellerle baglanirmis;ayrılık vaktinde bu bağlar gerilmeye, kopan keman telleri gibi acı sesler çıkarmaya başlar,hep birinin gönlümuzden kopup ayrılması, bir ayrı sizi uyandirirmis.