Fantastik ve bilim-kurgu kitaplarının içine bir girdim, çıkamıyorum, okudukça okuyasım geliyor. Birkaç aydır arka arkaya bu türlerin çeşitli yazarlarından kitaplar okudum. Yaratılan farklı bir dünyanın içinde olmak, o dünyayı tanımak hoşuma gidiyor. Hepsi de ayrı bir okuma deneyimi yaşatıyor, oldukça keyif verici. Bu kitap da onlardan biri oldu. Başlarda daha farklı bir konu hayal etmiştim. Kitap hakkında hiç yazı, alıntı okumadım, arka kapağına dahi bakmadım. Genelde arka kapağı okumamayı tercih ediyorum zaten, kitabın genel hatlarını veya yarısına kadar gerçekleşen olayları yazabiliyor. Eğer kitap hakkında hiçbir bilgi sahibi olmak istemiyorsam bunu yapıyorum. Bazı kitapların ise, yakın tarihli okuma planım yoksa incelemelerini, başka yerlerdeki yazılarını okuyorum. Kitap, fantastik kitapların olmazsa olmazı bir handa başlıyor. Hancı, genelde alışkın olduğumuz üzere yaşlı ve şişman değil tam tersine genç, oldukça değişik bir kişi, ismi Kvothe. Hayatını kurtardığı Tarihçi’ye hikâyesini anlatırken biz de küçüklüğünden itibaren başına neler geldiğini okuyoruz. Detaylar çok fazla, geçmiş anlatılırken genelde zaman atlamaları olur. Fakat Kvothe’nin hikayesinde neredeyse günü gününe, her anını yaşıyoruz. Başlarda o anlardan çıkıp şimdiki zamana geri döneceğimizi sansam da, bu çok nadir oluyor. Çocukluğuna, üniversite yıllarına her ayrıntısıyla gidiyoruz. Kvothe, çıplak ayaklarını, soğuğu, yalnız kalmanın acısını bize hissettiriyor. Diğer yandan da kıvrak zekasını, hayatta kalma mücadelesini. Duyguları geçirebilmesinde oldukça başarılı, Kvothe adına çokça duygulandığım, kaygılandığım anlar oldu. Üniversite, Gizemiye bölümü, sempati yoluyla beceri öğrenimi ilgi çekiciydi. Lavta çalması, müzik ruhunun olması da hoşuma gitti. Dikkat çekici kızıl saçları ve göz renginin değişkenlik göstermesi akla kazınan özelliklerinden. Bütün bunların toplamı roman kahramanını kanlı canlı biri haline getiriyor. En etkileyici sahnesi, düşmanı Ambrose’un lavtaya zarar vermesinden sonra Kvothe’nin bile ne yaptığının farkında olmadığı anlar. Kitabın isminin çağrışımı bu konuyu daha etkileyici kılmış olabilir. İnsanların asırlardır sordukları soru Chandrialılar, bu gizemi kitapta detaylıca öğrenemiyoruz. İkinci devam kitabın bin küsur sayfa olduğunu göz önünde bulundurursak, belki bu kavrama ait sorulara yanıt bulabiliriz. Kitap, üniversitede geçen zamanları okurken su gibi akıp gitti, bazı yerlerinde ise çocuklukta ve dışarıda geçirdiği yerlerdeki detaylar beni biraz boğdu. Buralarda daha kısa bir anlatım olsaydı akıcılığı devamlı kılabilirdi. Genel anlamda Kvothe’nin dünyasına girmek, onun gözünden maceralarını okumak güzeldi. Bu kitap yedi yüz sayfa olmasına rağmen hikayeye giriş özelliği taşıyor. Çoğu konu yarım ve diğer karakterler hakkında yeterince bilgi sahibi olamıyoruz. Kvothe’nin dünyasıyla ilgili öğrenmemiz gereken daha çok şey var.

Rüzgarın AdıPatrick Rothfuss · İthaki Yayınları · 20193,774 okunma

··

156 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.