O kadar güzel bir kitap ki okurken duyduğum mutluluğu, bittiğinde duyduğum hüznü nasıl anlatayım bilmiyorum. Uzun zamandır bir kitabı okurken güldüğümü hatırlamıyorum. Sanırım en son Aziz Baba ya da Rıfat Baba bu kadar güldürmüştü. Kitabı okuduğum zamanlarda yüreğimde sevgi, içimde tebessüm hissi hiç eksik olmadı diyebilirim. Çok sevdim bu şaheseri... Kır Abbas'ı, Irıza'sı, Battal'ı, Senem'i, Kel Bektaş'ı, Hamdi Bey'i ve Yeşer'i ile her bir karakteri ayrı güzeldi.
Köy dilinin, köy yaşamının bu kadar yalın, bu kadar güzel anlatılması için söyleyecek bir söz bulamıyorum.
Kitapta sevdiğim bir diğer husus ise Köy Enstitülerinin nasıl büyük bir devrim, büyük bir atılım olduğunu idrak ettirmedeki başarısı oldu. Irıza karakteri ile bunu çok başarılı bir şekilde hissettirmiş ve göstermiş. Görmemek için ideolojik saplantıları olan bir kör olmak gerekir.
Kitabı tereddütsüz okunacaklar listesine ekleyebilirsiniz. Şiddetle tavsiye eder, keyifli okumalar dilerim...
