İki sene önce dedemin kanser hastalığına yakalanıp ölmesine kadar ölümü bu kadar yakından tanımamıştım. Adım adım yaşadığımız her an, hastane geçirdiğimiz süre, hergün dedemin biraz daha güçten düşüsü...hepsine tanıktık. Bu kitabı okurken yaşadığım hersey yeniden canlandı. Meğer herkes ölüm karşısında sevdiklerine aynı duyguları besliyormuş, aynı eylemlerde bulunyormuş. İnsanlık için evrensel değerler vardır çünkü evrensel duyguları paşlaşıypruz. Yazarın da dediği gibi başkalarının cenaze töreni bizim için yapılacak törenin provası oluyor bir nebze. Hersey gelip anlamsızca ölümün soğukluğunda tıkanıp kalıyor.
İnsanı ölüm kadar üzen diğer bir sorun da pişmanlıklar, söylenmemiş sözler ya da yapılmış yanlışlar. Bu hata bir de anneye ise daha büyük oluyor. Çok üzerine konuşmak istediğim bir kitap değil çünkü yaşanmışlıklar yüzünden kendi sarfedeceğim cümleler bile acı veriyor. Hatta gelecek için korkuya neden oluyor.