Necib mahfuzu şiirlerinden bilirdim sadece ve pek bi severdim kendisini.
İlk defa betimlemelerine bu kadar vakıf olabildim diyebilirim.
Said'in ihanete karşı kin ve nefret üzerine kurulu intikam planları üzerinden ilerleyen bir olay örgüsü var.
Eşinden, arkadasından, yoldaşından kaba tabirle kazık yemenin acısı harbiden sizide sarsıyor romanda.
Ama şuda var ki intikam sadece sahibini tüketen bir duygudur ve said bununla yüzleşir. Geç olmuştur artık mutlu bir son değildir.
Tasavvufu da ayrıca çök güzel işlemiş mısralara ve duygular o kadar sahici ki bir parçanız saidle kalıyor geride.
Necib mahfuzu bu yüzden sevdim bir kez daha.