Kitabı okuyalı bir ay oluyor ve hala ara ara kitaptan satırlar aklıma düşüp duruyor. hazmı zor kitaplardan.. ve tek seferde okuyup rafa kaldırılacak bir kitap olduğunu da düşünmüyorum.
Camus'un Mersault'u , Atılgan'ın Zebercet'i ve şimdi de Atay'ın Hikmet Benol'u sanırım benim için edebiyatın mihenk taşına oturan karakterler olarak kalacaklar. Hikmet Benol karakterine mercek tutacak olursak kendi kafasının içinde oyunlar kurarak yaşamını idame ettiren bir karakter ne oyunlar ama Tehlikeli Oyunlar..
Hepimiz günlük yaşamda hoşlanmadığımız durumlar karşısında kendimizce kaçınma görmezden gelme gibi küçük oyunlar oynarız kendimize ama hayatla bir yerde gerçeklik bağımızı koparmadan yaparız bunu ya bu oyunları çok ileri götürüp gerçeklik algısını kaybedenler o ipin ucunu kaçıranlar işte bizim Hikmet Benol da kurduğu oyunlarda belki de hayata karşı savunma mekanizması geliştirmek isterken savunmasız kalanlardan.
Şu karantina günlerinde bana sorarsanız okumak için en makul seçimlerden biri olur Oğuz Atay. Zira dingin kafaya sahip olmadıkça anlaşılması oldukça zor bu sebeple tam bir kendini veriş isteyen bir kitap.
