Necip Fazıl’ın okuduğum ilk kitabı. Kitap kendisinin Erzurum ve Kayseri’de yapmış olduğu iki ayrı konferans konuşmasından oluşuyor. Dikkatimi ilk çeken şey insan yazarken pek hata yapmaz fakat konuşurken ara ara duraklayabilir, tökezleyebilir, manayı tam olarak ifade edemeyebilir. Oysaki kendisi mükemmel bir belagat örneği vermiş eksiksiz bir sunuş yapmış katılımcılara. İnsanın anlık kendini yenileme, ataletten kurtulma şuuru içerisinde imanı esaslar çerçevesinde Rıza’yı kazandırıcı niyet ve beraberinde geliştirilecek müspet hareketin bitmez tükenmez olması için gerekli şartlar bahsediliyor. İnan istersen bir ağaç kütüğüne inandan yola çıkarak aksiyon ve inancın arasında sıkı bir ilişkinin olduğunu tarihsel örneklerle gösteriyor. Diğer dikkate değer bir husus da anlattığı konuları kimi zaman felsefe, kimi zaman kendi yaşadığı Avrupa deneyimlerinde rastladığı aydınlarla yaptığı konuşmalar, yer yer tarihi kişilikler ve edebiyat dünyasında konuyla alakalı örneklerle pekiştiriyor. Necip Fazıl’la ilgili muhafazakâr kesimde dahi bazı çirkin sözler yapıldığına şahit oldum. Meselenin kişisel günahlara bakan yönü hem modern hukukta hem de İslami hukukta şahsı ilgilendirdiğini hattı zatında biliyoruz. Bu kişilerin merhuma yaptığı çirkin dedikoduların kuvvetle muhtemel kıskançlık duygusuyla yapıldığını düşünüyorum. Diğer taraftan, tam tersi cenahta cibilli bir düşmanlık saikiyle kendisinin sevilmediği ya da hakkının tam teslim edilmediği çok açıktır. Kendisi Paris’teki Necip Fazıl olarak hayata devam etseydi şayet yere göğe sığdırılamayacaktı bu kesin. Bir diğer kesin olan şey var ki o da şu kitabı okuduktan sonra onun ne kadar büyük bir entelektüel ve ne kadar büyük bir fikir adamı olduğudur. Edebiyatını söylemeye gerek yok zannımca, çünkü iyi bir fikir adamı olmadan edebiyatçı olunmaz.

İmân ve AksiyonNecip Fazıl Kısakürek · Büyük Doğu Yayınları · 20163,731 okunma

·

3 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

RH positive