Terzi küçük masanın yanında başını kaldırmadan çalışıyordu: Çevresine bile bakmıyordu.Kemikli ve becerikli parmakları iğneyi hızla kumaşın içinden geçiriyor, parmağındaki yüzükle de itiyordu. Yatağa bakmak istemiyordu.Asla! Çünkü yatağa doğru bakarsa herşeyin anlamını yitireceğini, Bay Csetney'in zarif kahverengi ceketini alıp yere çalacağını, sevgili oğlunun yattığı yatağa sarılacağını, hıçkırıklara boğulup ağlayacağını iyi biliyordu.
Sayfa 222Kitabı okudu
··
34 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.