Gün geçtikçe yeni huylar ediniyorum. Eskiden bir kitabı yarım bırakmama kuralım yüzünden günlerce çile çekerdim. Şimdi “hayat çok kısa ve hoşuna gitmeyen bir şeyi asla sürdürme, keyif aldığın şeyi yap, canın istemiyorsa yapma” diye kenara bırakıyorum. Bu kitabı da bu sebepten yarıda bırakıyorum. Yazarın ilk kitapları Afrikalı Leo ve Semerkand çok farklı buna göre. Ben onları sevmiştim. Son kitapları Cümle, anlam, anlatım olarak çok gelişmiş ama kendimi Semerkand okurken Endülüste hissetmek büyüleyici gelmişti. Çok iyi kitapların devamlarının böyle büyük beklenti sıkıntıları var maalesef. Uzun lafın kısası bu kitabı sevemedim
