Yazarın okuduğum ilk kitabı, tarzını Sevgi Soysal ve Erendiz Atasü tarzına benzettim.
Hayatla ilgili bazı kritik seçimlerimizde referans aldığımız doğruların zamanla nasıl daralan bir çembere döndüğünü, iyi bir insan olmanın, entellektüel yeterliliğe sahip olmanın, dahası aynı dili konuşmanın bile bazen ikili ilişkilerde beklenen yakınlığı kurmaya yetmediğini çok güzel anlatmış yazar.
Olay aktıkça hikayeye farklı karakterlerde ekleniyor, korunaklı hayatların hiç değmediği karakterler bunlar. Kitabın iki anlatıcısı Fikret ve Leyla aynı hikayeyi farklı iki bakış açısıyla anlatıyorlar.
Doyurucu, keyifli bir kitap, yazarın dilini de sevdim. Diğer kitapları da okuma listeme girdi.