Toplumsal gerçekçilerin vazgeçilmez temalarından biridir yoksulluk, yoksul-varsıl çatışması. Eserin yarattığı acıma duygusu bu iki çatışma unsurundan çıkar. Yazar, düşünsel duruş gereği yoksulluğu ideolojik gerekçelere bağlar. Yoksulluk paylaşımdaki adaletsizlikten ve sömürüden kaynaklanır. Bu eserlerde varsıllar her zaman zalim, sömürgeci, acımasız ve kötüdür. Zaten servetinin kaynağı da alın terine dayanmaz. Ya çalmıştır ya yetimin, yoksulun, öksüzün hakkını yemiştir ya da birileri tarafından zengin edilmiştir. Yoksulluk evet, zordur; Zarifoğlu nun başka bağlamda söylediğinden dönüştürerek söylersek, nereye dönersen dönsün mutlaka insana batar: Giyinmeye, barınmaya, yemeye, içmeye, bayrama, düğüne? "Yoksulluk nerdeyse kâfirlik olacaktı" der Peygamberimiz. O nun endişesi kendisi değildi, zaten kendisi için hiç endişelenmedi o. Ümmetine düşkünlüğü idi yoksullukla ilgili endişesinin sebebi. Yoksulluğun en yakın arkadaşı yetimliktir, öksüzlüktür. Giyeceğin, içileceğin, barınağın yeri doldurulur ama yetimin ve öksüzün bir yeri hep boştur. O da yetim büyümüştü ama bundan şikâyetçi değildi. "Fakrım fahrımdır" diyerek fakirliği, övünç haline getirmişti hatta. Fakir fukarayı sofrasına çağırır, onlarla aynı kaptan yerdi. O nun yoksulluğunda isyan, sitem şöyle dursun, yüz buruşturmak bile yoktu. Gözü tok, gönlü tok bir fakirlik hali onunki... Yoksulluk, İbrahim Tenekeci nin Ağır Misafir inin diğer adı. Gerçi kitabın diğer şiirlerinde bu "ağır misafir" bazen "hayat", bazen "şiir" ile yer değiştiriyor; ama bu iki misafirin ev sahibi gene de yoksulluktur. Hayatın hayata bakan yüzü, yoksul yüzü olarak karşımıza çıkıyor bu şiirlerde. Aynada kendine bakamayan yoksuldur bu. Üstüne yemin edilecek kadar bile ekmeğin olmadığı yoksulluktur. Ama aileyi bir arada tutan bir direktir. Dayanışma, birbirini kollama duygusunun bu kadar çarpıcı anlatıldığı bir dize hatırlamıyorum.

Ağır Misafirİbrahim Tenekeci · Profil Yayıncılık · 20221,968 okunma

·

16 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Hakîkat