Öncelikle doğum günün kutlu olsun, iyi ki varsın,iyi ki varız. Bende ailemle Bazarov kadar olmasa da bir çok çatışma yaşadım. Mesela evde benden başka kitap okuyan yoktur. Kitap konuşacağım kimse de yoktur. Sürekli kendimle konuşuyorum. Babam tv'ye bakar ben bakmayı sevmiyorum. Ama bana da karışmazlar kitap okumam konusunda annem kitap okumasa bile benim okuduğumu dinler. Yalnız hele ki durum annemle uyumluyuzdur bu konuda... Annem dizi izlemeyi sevmez, o yüzden konuşuruz,ama daha doğrusu benim konuşmamı dinler. Aşka gelince ben pek inanmıyorum, saçma geliyor bana da aşk,galiba mantığımla hareket ediyorum.
Babalar ve Oğullar kitabını bende okudum Oğuz. Hatta Bazarov karakterini sevmiştim. Her ne kadar nihilist bir karakter olsada. Sorgulamaları harika özellikle birilerini delirtecek cinsten. Emeğine sağlık güzeldi incelemen. Ah ya bu okuma grupları da olmasa halimiz ne olurdu ? Düşünemiyorum. :)
Teşekkürler Büşra. Çatışmalar yaşamadan hayatımızın devam etmesinin imkanı yok. Çatışmalar yaşayarak barışları öğreniyor ülkeler bile, biz mi öyle olmayacağız? :)
Zaten romantizm klasisizme tepki olarak çıkmış zamanında. Klasisizmin akıl ve mantık odaklı yapısına duygu ve his odaklı romantizmimizle geliyoruz demiş yazarlar da. Yani aslında köken olarak da aşkın ve romantizmin içinde akıl ve mantık yoktur, keza bunlara tepki olarak çıkmıştır bu akım bile.
Değerli yorumun, içselleştirmelerin ve düşüncelerin için teşekkür ederim.
1 sonraki yanıtı göster
Ben aileme bazen merhamet bazen tiksinti bazen yabancı gibi görürüm.
Kitap konusunda çok kızarlar niye bu kadar para veriyorsun oğlum dinden çıkacan fikirlerin değişmiş dinen gevşemişsin falan ve diyor ki bir kere okuyup sonra kütüphane yapıyorsun orda durucak kütüphane den alsan daha iyi biriktiğinde ne yapacaksın der. Ve halen karşılar
Mesela üniversite nin büfesinde okurken benim kitap okumamdan rahatsız olan var niye okuyorsun kitap rahatsız oluyorum niye dedim yalnız oluyorsun demişti.
Ben bazen onların çocuk gibi kollarm yarın olur hepsini yakmak isterim
Hahah neyse ki bana “dinden çıkacan” gibisinden bir düşünceyle yaklaşamıyorlar. Ben zaten hep onlara Arapça okumayı öğretmek istiyorum fakat onlar uğraşmıyor mesela. Yani hiç kimse kitap okumamıza herhangi bir şekilde karışamaz, karışanları haşlarız:)
1 sonraki yanıtı göster
Gönderinin üzerinden iki gün geçmiş, yine de yazmak istedim :) Hayatımın bir döneminde her şeye ve herkese baş kaldırmış olsam da birçok açıdan uyumlu biriyimdir . Ailemle sizinki kadar büyük zıtlıklar yaşamıyorum sanırım . Annem klasik anneler gibi , televizyonda bir şeyler izlemeye bayılır . Eskiden ona karşı çıkar bomboş işlerle uğraştığını,neden hiç kitap okumadığını sorar, hayret ederdim sanki onun için "kitap" diye bir şey yok gibiydi. Cevabı genellikle "kızım ben gençken çok kitap okudum, artık sıkıldım.." olurdu . Durum hala aynı olmasına rağmen onun bu tavrına alıştım ve ona uyum sağladım sanırım. Babamsa günlük olarak haberleri takip eder , akşam eve geldiğinde küçük kardeşimle ilgilenir , telefonundan oyunlar oynar , annemle sohbet eder .. Kendisiyle pek muhattap olamıyoruz maalesef çünkü konuşmalarımız onun sert tepkileriyle epey keyifsiz hale geliyor. Eleştiren ve küçümseyen bir tavrı var, erişkin olmuş çocuklarına karşı. Onun için çocuk dediğin tamamıyla anne babasının istediği gibi olur, söz hakkı, hayalleri yoktur , robot gibi olmalıdır. (Bu kısmı biraz abartmışım) Biraz da kendimden bahsedeyim yoğun bir şekilde ders çalışmam gerekiyor , kendime ayırdığım kısıtlı sürede ise verimli işler yapamıyorum maalesef. Doğrudan beni ilgilendirmeyen konulara karşı oldukça ilgisizim, bu açıdan kendimi garip buluyorum çünkü insanların birçoğu için önemli olan şeyler benim için hiçbir anlam ifade etmiyor bazen . Normalde vaktim olsa düzenli spor yapan, kitaplar okuyan, gelişmek için çabalayan biriyim fakat tus ile düzenim yerle bir oldu . Çok uzun ve düzensiz bir yazı oldu , nedense kendimi ifade etmek istedim, okuduğunuz için teşekkürler :)
Düşüncelerinizi ve aile hayatınızı benle paylaştığınız için çok teşekkürler. Bunlar özel konular ve benimle paylaşıyor olmanız mutlu hissettiriyor.
Büyük zıtlıklar yaşamamanıza sevindim, aslında biz de görüş olarak benzerlik içerisindeyiz birlikte fakat bazı konularda kuşak çatışmasının biraz ön plana çıktığını söyleyebilirim.
Onlarla birlikte her zaman mutlu olabilmeniz dileğimle, teşekkür ederim
Eskiden hayatta olmak, varolmak hakkında düşündüğümde -özellikle o sıralar melankolik isem- "doğmuşuz bir kere yaşayacağız artık" derdim. Ancak artık yaşamayı seviyorum çünkü ölümü düşündüm, hem de çok.
Ölüm düşüncesinin insanı korkutmasın da bir sebebi olmalıydı. Her ne kadar "adaletin bu mu dünya" demeye devam etsek de bir çoğumuz seviyoruz yaşamayı bence.
Aile konusuna gelince... İlgi alanlarım konusunda hiçbir zaman sıkıntı yaşamadım ailemden yana. Zaten şu anda "ilgi alanım" diyebileceğim neredeyse her şeyi ailemin teşviği ve desteğiyle yapmaya başladım, yapıyorum. Mesela küçüklüğümden beri evde annemin din, felsefe, psikoloji kitapları; babamın ciltli klasikleriyle büyüdüğüm için kitap okumak konusunda bir mücadelem olmadı ailemle.
Jenerasyon farklılığından kaynaklanan düşünce farklılıkları ise bir problem teşkil etmemekle beraber bazı hassas olduğum konularda tahammül etmekte zorlandığım oluyor ama eninde sonunda tatlıya bağlanıyor.
Zaten küçükken annemle kavga ettikten sonra "annee" diyerek ağlıyor olmam ne olursa olsun, beni üzen şeyin kaynağı onlar da olsa, ailemin yerini hiçbir şeyin tutmayacağını gösterir diye düşünüyorum.
Nice senelere
İlgi alanların konusunda sıkıntı yaşamadığın için çok şanslısın Zeynep. Çünkü okumaya da belli ki çok erken bir yaşta başlayabilmişsin bu sayede. Maalesef benim senin gibi bir şansım olmadığı için senden 5-6 yıl sonra başlamış bulundum ilk kitaplarıma. :) Senin ileride çok iyi bir okur olacağından hiç şüphem olmamakla birlikte düşüncelerini berrak ve anlaşılır bir şekilde aktaracağından da hiçbir zaman şüphem olmayacak. Düşüncelerin ve değerli yorumun için teşekkür ediyorum.
1 sonraki yanıtı göster
Bu yorum görüntülenemiyor
Öncelikle iyiki doğdun Oğuz AKTÜRK ! Çook güzel bi inceleme olmuş ayrıca aile konusunda söylediklerine benzer şeyler yaşadığım için sanırım daha da içselleştirdim bu yazıyı. Bende hep kendi kendime ailem hakkında şunu soruyorum acaba çocukları ne okuyor bunu hiç mi merak etmiyorlar mı? Ama etmiyorlar yani buna alıştım da çevremde beni anlayan kimse yokmuş hissinin verdiği yalnızlığı aşamıyorum mesela kitapta altını çizdiğim cümleleri onlarla paylaşmak, hangi karakterde kendimden ne bulduğumu anlatabilmeyi çok isterdim olsun belki de bu yalnızlık beni kitaplara daha çok yakınlaştırdı diyorum. Sonuçta her insan kendi varoluşunu kendi arıyorsa bu yolda da kitaplar yanındaysa mutsuz olmak için de bir sebep yok öylese diyorum.
Yalnız olmadığıma sevindim Rümeysa, inceleme altında birkaç arkadaş daha seninle aynı görüşleri paylaştı. Yazarların pek çoğu gibi biz de kendi varoluşumuzu arıyoruz, tabii ki onlar kadar derin olamasa da bizim de yaşadığımız ve karşılaştığımız derinlikler oluyor hayatın her anında.
Ailenden ve kendinden parçaları benle paylaştığın için, dileğin için çok teşekkürler. :)
1 sonraki yanıtı göster
Nereye giderse gitsin insan hep evine döner
"Sende olanla yetindin mi işin yolundadır,
Sende olmayanı özlemeye başladın mı için için,
İşte o felaket: İyi düşün bunun üstüne!"
[İşler ve Günler, Hesiodos, s. 62, TİB Kültür Yayınları]
Doğum günü hediyen sadece kendine değil bize de hediye olmuş. Çünkü bu inceleme en sevdiklerimden biri oldu kuşkusuz. İyi ki doğmuşsun, okumuşsun ve buradasın. Tam da bugün bitirdim Babalar ve Oğullar'ı. Ardından inceleme yazısını görünce ekstra bir merakla okudum :)
Sevmene sevindim Beyza, bir birey olarak burada olmadığımın ve buradaki okurlarla birlikte bir bütüne ulaşabildiğimizin farkındayım. Zaten birbirinden ayrı bireyler olarak değil de birbirimize manevi destek vererek okurluk bilincine ulaşıyor olmamız bizi daha da ileri seviyelere götürecektir zamanla.
Kitabı okumana da sevindim ayrıca, düşüncelerin için teşekkürler!
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.