Çiçek
FERİŞTAH: Hoşgeldin Mükremin? O elindeki çiçekler benim için mi?
MÜKREMİN: Ne çiçeği? Elimde çiçek, yok ki?
FERİŞTAH: Biliyorum. Hiçbir zaman da olmadı zaten. Madem bana iki karanfili çok görüyorsun bir karanfil getir Mükremin. Ben aza tamah eden bir sevdanın esiriyim. Çok şey isteyen aşıklardan değilim ben. Ne demişler azla yetinmeyeni etmeli tekdir, tekdir ile uslanmayanın bir köpekten ne farkı vardır allahınsen.
MÜKREMİN: Bu neydi şimdi?
FERİŞTAH: Ne olacak Mükremin, atasözü, özdeyiş.
MÜKREMİN: Hem ben niye çiçek getirecekmişim sana?
FERİŞTAH: Tamam sen bana bir avuç kara toprak getir yeter Mükremin. Ben o toprakta yetiştiririm sevdamızın yediveren gülünü... Sen arada sırada biraz gübre bile getirsen benim kabulümdür Mükremin...
·
33 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.