Türkiye'ye döndüğünde her vesile ile "Ben Hakan Usta, Tanzanyalıyım" demeye başlar. Siyah güllerin sevdası düşer yüreğine.
Anası, kararlılığı karşısında: " Git oğlum, Allah yolunu açık etsin." demişse de ayrılık yakar yiğidin anasını ve yıkılır.
Olan hep anaların yüreği ne olur ya.
Son sabah namazını ailesiyle birlikte büyük mücahid ve muhacir Eyüp Sultan'ın türbesinde kılar.
"Eyüp Sultan da Medine'den, medeniyetin beşiğinden ne için geldiyse ben de aynı sebeple buradan Tanzanya'ya göç etmek istiyorum. Mesele para kazanmak değil. Onların işi gücü yok muydu? Biz de müslümanız, Onlar da müslümandı" sözleriyle hicret aşkını asrın alnına bir çelenk gibi asarak eşi ve çocuklarıyla birlikte salar kendini yad ellere.
"Allah'ım bize Tanzanya'yı sevdir, gayemizden ayırma, bizi nefislerimizle başbaşa bırakma" duası ile başlar Tanzanya günlerine.
Sayfa 24Kitabı okudu
·
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.