Kitap esasında bencillik üzerine yazılmış. İnsana sadece "ego" aşılaması yapıyor. "Sen şöyle iyiyin, sen bundan daha fazlasısın, kendi sınırlarının ötesine geç..." gibi telkinlerle kişiyi etkilemeye çalışmış sadece. Elbette kötülemiyorum kitabı; bir noktaya kadar ego iyidir, özgüven demektir, olması gereken bir şeydir, birey olmaktır esasında. Kişinin kendinden emin olması, tabi çok güzel bir şey, olması da gerekiyor zaten. Buna rağmen bir kişisel (ego) gelişim var, bir kişilik (karakter) gelişimi var. Kitap tamamen ego (kişisellik/bencillik) üzerine duruyor; hiç insanın ruh gelişimine, manevi gelişimine değinmiyor, böyle olunca da insan birbirine karşı kibirlenme moduna giriyor. Halbuki kişisel gelişimden bahsettiği gibi bir o kadar da kişiliği geliştirmekten bahsetseydi ne de güzel olurdu. Tadına doyum olmazdı. Açıkçası klasik Avrupa-i tarz kitap okumaktan farklı bir şey hissetmedim. Bizim kültürümüz, şahsiyetimiz, benliğimiz, kimliğimiz nasıl olur; hiç değinmemiş. Bir insan neden korkar, neden heyecanlanır, neden kendini yetersiz hisseder? Ruhunu hiç beslemez de onun için. Onun eksikliğini yaşar durur. Her şeyi vardır lakin huzur bulamaz. Sağlığı sıhhati yerindedir, hali vakti iyidir ama sürekli içinde eksik bir şeyler hisseder. Kişilik gelişimi kibirle değil tevazuyla olur, yumuşak huylulukla olur, güzel ahlakla olur. Bu kitap açıkçası insanı kısa vadeli mutlu eden depresyon ilaçları gibi, ya da enerji içecekleri gibi geldi bana. Bir anlık, ya da kısacık bir süre işe yarıyor lakin tesiri çabuk geçiyor. Halbuki kişi karakterini geliştirse, maneviyatını ziyadeleştirse ne güzel olur... Her daim huzurlu, müreffeh, sevgi dolu bir insan olmamız temennisiyle sözlerimize nihayet verelim. Fazladan izahat lisanen kabahattir kabilinden çok uzatmadan son bir söz: "Kişisel gelişim mi, kişilik gelişimi mi? Seçim sizin."

Her Şey Seninle BaşlarMümin Sekman · Alfa Yayıncılık · 202114,5bin okunma

·

49 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Aziz İstanbul