Kendine özgü olanın, yabancı bir şey olarak bölünmesi. Çünkü çocuk ancak, anne babasının acımasızlığını kendi varlığına verilen bir tepki olarak yorumlayabilirse onları “sevgi dolu” addedebilir; anne-baba özünde iyidir, eğer kötü oldukları zamanlar varsa bu bizim suçumuzdur. Böylece içimizde, olduğumuz gibi olmaktan duyduğumuz utan büyür. Bunun sonucu olarak da çocuk, anne-babasının kendisine karşı sevgisiz tutumunu devralır. Kendisine özgü olanları reddederek potansiyel bir iç terör kaynağı haline getirir. Kendi duyguları, kendi ihtiyaçları, kendi algılama biçimi, anne-babasının kendisi için hayati önem taşıyan hamiliklerini esirgemelerine neden olabileceği için, varoluşu karşısında bir tehdit haline gelir. Bunun sonucu ise, anne-babayla özdeşleşmedir. Kendine özgü olan, yabancı bir şey olarak uzaklaştırılır; bunun yerine anne-babanın çocuk karşısındaki düşmanca tutumu benimsenir
·
111 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.