Yusuf Atılgan’ın okuduğum dördüncü kitabı. Her bir hikayede Atılgan’ın kendine has anlatımını görüyorsunuz. Bazen bir tavuğun ağzıyla sesleniyor bize bazen bir çoban köpeğinin bazen köylü kadının ağzıyla. Yöresel ağzı çok güzel kullanmış hikayelerinde tıpkı Canistan’daki gibi. Birkaç öyküsü Canistan tadında zaten. Okurken çok keyif aldım, ilerde yine okumayı planlıyorum çünkü Atılgan’ın anlattığı her hikayede derin anlamlar saklı.
