Kitap bir ninenin ölmeden önce torununa içinde kalanları yazmak, hislerini aktarmak için yazdığı mektuplardan oluşuyor ancak mektupları hiç göndermiyor. Nedeni ise torunu ile yaptıkları haberleşmeme kuralı. Mektupları okurken bir şeyler parçalanıyor içinizde. Belki ninenin hissettiklerine belki de kendinizi torununun yerine koyunca hissedeceklerinize dair bir şeylere üzülüyor insan. Hiç beklenmedik itiraflar, gerçeklerin tokat gibi insanın yüzüne vurması ne ararsanız bulunuyor içerisinde. Kitap gayet akıcı ve sade bir dille yazılmış. İlk başlarda olay örgüsü tam oturmadan beni çok kendine bağlamamış olsa da birkaç mektup sonrasında kitabı elimden bırakamadım , her müsait olduğum zaman diliminde okudum. Kitabın sonunda ise farkettim ki ölürken hep 'fazla' ölüyoruz. Söylemediklerimiz , yapmadıklarımız , hissettirmediklerimiz fazla geliyor bize. Geri de kalana ise bir sürü eksiklik. Ne olursa yaşanmalı,hissedilmeli ve henüz söyleyebilirken söylenmeli. "Büyürken , yanlışların yerine doğruları koymak istediğinde şunu anımsa : yapılacak ilk devrim , insanın kendi içinde yapacağıdır, evet ilk ve en önemli devrim budur. İnsan kendi hakkında bir düşünceye sahip değilken bir düşünce uğruna savaşmak , yapılabilecek en tehlikeli şeylerden biridir."

Yüreğinin Götürdüğü Yere GitSusanna Tamaro · Can Yayınları · 199716,8bin okunma

·

6 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Seray Sönmez