Herkese merhaba.
Pandemi döneminde okuyup, okuyabileceğim en anlamlı kitabı okudum sanıyorum.
Kızıl Veba Jack London’un 1912 yılından, 2010 dönemlerine bakış attığı bir kitap. İlk “ kıyamet sonrası “ edebiyatı yapıtlarından biri. Ta 1912 yılından günümüz dönemlerine bakış atılması ne tuhaf. Okurken bu tuhaflığın, değişik hissiyatı eşlik etti bana.
Kızıl Veba ( Kızıl Ölüm ) adı verilen bir hastalık 2010’lu yıllarda dünyayı kasıp kavuruyor ve her yere ölüm götürüyor. Bu öyle bir hastalık ki biyologlar çaresini bulamıyorlar ve bulaştığı kişileri o kadar kısa bir süre zarfında öldürüyor ki hastaya müdahale etmek bile imkansız hale geliyor.
Yıllarca insanların uğrunda birbirlerini yiyip bitirdiği uygarlıklardan, devletlerden, güçten eser kalmıyor. Çünkü bu hastalık zengin, fakir, güçlü, güçsüz ayırt etmeksizin herkesi telef ediyor...
Tanıdık geldi mi bu hikaye size? Pandemi dönemini yaşayan, Covid-19’la mücadele eden sizlere? Covid-19 Kızıl Veba kadar öldürücü olmasa da, sonuçta kimseyi ayırt etmeden bulaşıyor ve kimisini aramızdan alıp götürüyor...
Kızıl Veba’dan o kadar çok insan ölüyor ki, insanlar ilkel yaşamlarına geri dönüyorlar. Kızıl Veba’nın yayılım günlerinde insanlar o kadar vahşileşiyor ve barbarlaşıyor ki, hastalıktan ölmeseler bile birbirlerini katlediyorlar. Böyle bir dünyada hayatta kalan 3-5 kişi değişik kabileler kurarak, üreme ve çoğalma çabasıyla birbirleri ile evleniyorlar.
Gerçekten beni çok etkileyen bir kitap oldu. Sebebini belirttim, pandemi dönemine denk gelmesi ve 1912 yılında kaleme alınması, sanki gelecekte böylesi güçlü mikropların ve virüslerin insanları kırıp geçeceğine dair bir öngörüymüş gibi.
Hepinize tavsiye ederim bu kitabı. Okuyun ve okutturun, gerçekten hisleneceksiniz hangi açıdan olursa olsun.
Kitaplarla kalın.
