hande m
@handemc
#sanattarihi #sosyoloji
2 okur puanı
Ocak 2022 tarihinde katıldı
Toprak seni sarmak için, böcekler seni öpmek için bekliyor. O zaman bütün güzelliklerin, bütün kederlerin ve umutların dünyada kalacak. Sen de aslında her şeyin boş ve yalan olduğunu bu yolculukta anlayacaksın. Sona yaklaştıkça önceleri için ürperecek, korkacaksın. Sonra gözlerimizin karanlığa alışması gibi yavaş yavaş alışacaksın bu yokluğa. Sevdiklerin gelecek aklına birer birer. Sevildiğin günler gelecek.
Sayfa 195Kitabı okuyor
Din ve bilim insanlığın geleceğinin iki mükemmel rehberidir.
Sayfa 47Kitabı okuyor
Okur Takip Önerileri
Ölü Tanrıya ilişkin parolanın ancak benbenci beyinlerden kaynaklanabileceğinin hiç bu denli bilincinde olmamıştım. Öldüğü söylenen tanrı her yerde, çepçevre etrafımda, varlığımın her atomunda, her molekülünde. Vücut hala aşağıda piramitin merkezinde durmaktaysa da, bilincim piramitin tepesinden öteyi fışkırıyor. Kendimi evrenin bir parçası, ışık hızıyla dört bir yöne yayılan bir şimşek gibi hissediyorum.
Sayfa 223Kitabı okudu
İnsanın bir seçeneği yoktur, ölümle uzlaşmak zorundadır.
Var olan koşulları, geçmiştekilerle karşılaştırmak tehlikeli de olsa benim alışkanlığımdı.
Sayfa 265Kitabı okuyor
Ve evrensel sempati “benzerlik” ilişkileri aracılığıyla kendini ortaya koyar.
Evrensel sempati, makrokozmos ile mikrokozmos arasında denklikler, uyumlar, oranlılık ilişkileri olduğu anlamına gelir. Bu, Chartres Okulu’nda gördüğümüz bir fikirdi; orada bu fikirle karşılaşmamız da bir rastlantı değildi, çünkü Chartreslıların kaynağı ile Hermetik geleneğin kaynağı aynıdır : Platon’un Timaios’u. Ama metafizik çerçeve değişmiştir. Ortaçağlıların makrokozmos- mikrokozmos ilişkisi, Tanrı, insanı ve dünyayı kendi suretinde ve kendine benzer istemiş olduğu için böyleydi. Rönesans Yeni-Platonculuğunda bu ilişki zorunlu olarak vardır, Tanrı’nın dünyaya yayılmasının zorunlu olduğu gibi.
Sayfa 241Kitabı okudu
“Kendi doğaları gereği güzel olmayan şeyler güzelliği doğurmaktadır.”
Sayfa 236Kitabı okudu
6. Basıma Önsöz
Hatta bir danışan bu “yıpranmışlık” hâlini, “sayısız kağıt kesiğinden dolayı kan kaybından ölmek” olarak tanımlamıştı.
