“Şirkette Raif Efendi’nin boş masasına oturdum ve siyah kaplı defterini önüme koyarak bir kere daha okumaya başladım.”
Son cümlesi buydu kitabın. Kendimi içinde bulduğum nadir kitaplardan birisi. Raif Efendi’nin yerinde olmak değilde onun gibi olduğumu anladım.
