Havva
@hhaavvaa
...
66 okur puanı
Mayıs 2022 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Sabitlenmiş gönderi
Yaşamak istediği hayatın elinden alınmasının doğurduğu, nesnesi belirsiz bir kinin dengesini bozmuş olabileceğini düşünüyor
Piçlerin çocukları olmaz. Çünkü onlar kökleri çok derinlerde olan aile ağaçlarının en yukarıdaki yalnız dallandır. Ki o dallar yalnızlıktan kurur.
"İnsanın maymundan geldiğinin kanıtı maymuna dönüşüyor olmasıdır. Yani insanın atası da, torunu da maymundur!"
Okur Takip Önerileri
Tek tanrılı ve tek kullu bir dine inanan Hakan'ın tanınması mümkün ancak anlaşılması imkânsızdır. O da bunu bildiği için kendisini anlamak isteyecek insanlarla görüşmesini gerektirecek bir hayat sürdürmemekte ve bir piç olarak yaşamaktadır. Ancak tabii ki piçler yaşamaz, sadece hayatta kalır.
Pahalı saatler takan insanların zamanları değerlidir. Ama bir terasta yaşıyor ve saati sokaktaki yabancılardan öğreniyorsanız, zaman size sonsuzmuş gibi gelir. Ve ekonomi, bilim haline gelmeden önce de var olan bir kurala göre bolluk, değersizliği getirir.
Cenk haklı. İnanmadığınız her şeyi bana sorabilirsiniz. Çünkü ben her şeye inanıyorum."
Hayat seni öyle bir noktaya getirir ki kendini sevdiklerinle savaşırken ve nefret ettiklerinle sevişirken bulursun. Üzülürsün. Pişman olursun. Sonra biraz zaman geçer ve tersinin bu dünyada işlemediğini anlarsın
Domino taşlarından oluşmuş zincirin bir ucu geçmiş, diğer ucu gelecek. Yıkılıyorlar teker teker ve şimdiki zaman kalıyor ayakta. Geçmiş ve gelecek sıkıştırdığı için, ayakta kalan sadece şu an.
Gelecek, geçmişin merhametinize kalmıştır ve insan, ikisinin arasında bir kurbandır."
Sıradan insanların intikamları da kendi değerleri dahilinde biçim bulduğu için kendi acımasızlığına gülüyordu.
Sadece duruyorlardı. Belki de en korkunç şiddet buydu: durmak. İnsan kaçarken başkasının, dururken kendi kanında boğulur. İnsanın kendine biçtiği cezadan daha acı dolu olanı yoktur. İnsanın kendine verdiği cezaların ilki, işlediği suçtur. Piçlerin suçunun bir adı vardır: hayat felci. İsteyerek felç geçiren insanlar dururlar ve her saniyesinde bin bir hareketin olduğu bir filmde donmuş tek kare olarak yaşarlar. Çünkü korkarlar. Geçmişten ve gelecekten korkarlar. Geçmiş ve geleceğin arasında sıkışmış olan piçler tek bir adım bile atamayacak hale gelirler. İki silindirin arasında bir karbon kâğıdına dönüşürler
Tarık gülümsüyor. Alın açılıyor, çizgiler dağılıyor; bir anlığına, yine eski Tarık oluyor. Baş ağrısı nedir bilmeyen, bir keresinde, Sibirya’da sümüğün yere değmeden buza kestiğini söyleyen Tarık. Belki hayal gücünün oyunu, ama Leyla’ya son günlerde bu eski Tarık’ı çok daha sık görüyormuş gibi geliyor.
“Ben mi?” diyor erkek. “Ben seni dünyanın öteki ucuna da gitsen izlerim, Leyla.”
Tarık’a sarılıyor, kendine çekiyor, dudaklarından öpüyor. Onu hiç şu andaki kadar çok sevmedi. “Teşekkür ederim,” diyor, alnını onunkine dayayarak. “Hadi evimize dönelim.”
“Ama önce, Herat’a gitmek istiyorum,” diyor Leyla.
“Herat mı?”
Leyla açıklıyor.
