"...Bu şekilde oturup, ağlamanın size ne faydası var? Yeni bir tufan olana ya da haykırışlarınız gökyüzündeki yıldızları koparana dek feryat edebilirsiniz ancak bunun da pek yararı olmaz muhtemelen."
Dik tutmakta zorlanmadığımız başlarımız bizi her geçen gün toprağın altına çeken bir ağırlıktı artık. Omuzlarımızda anbean artan yükler, içimizde tuttuğumuz hırslar ve kayıplarımızın bedeli büyüyor ama biz onların altında gitgide küçülüyorduk.