"Derrida “hayalet” için onun ne burada, ne de orada, ne canlı ne de ölü, zamandaş olmayan, bakışımsız, geçmiş, şimdi ve geleceğin iç içe girdiği, uzamın sınırlarından rahatlıkla geçebilen bir figür olduğunu söyler. Bütün hiyerarşik ikiliklerin üçüncüsüdür. Bu bakımdan yaşamsal, uzamsal ve zamansal bütün sınırlardan hem muaftır, hem de o sınırların üstündedir."
İlk günah, elmanın yenilişi değildi. Otoritenin sorgulanması da değildi. Tanrı'ya kendi fikrini savunma şansı vermemekti. Yılanın sözlerini esas gerçek olarak kabul etmekti. Esas günah, Tanrı'ya gidip " Hey, neler oluyor? Bize yalan söylediğini söyledi." denilmemesiydi. Tanrı'nın yalan söylediğini varsaymaktı.
~Six Feet Under
Kim olacağımı bilememekten ötürü tasalanıyorum; kim olmak istediğimi de bilmiyorum; ama seçmek gerektiğini pek iyi biliyorum. Nereye gitmeğe karar verirsem beni yalnız oraya ulaştıracak olan güvenli yollarda yürümek istiyorum; fakat bilmiyorum, ne istemek gerektiğini bilmiyorum. Kendimde bin bir mümkünün var olduğunu hissediyorum. Fakat bunlardan yalnız bir tanesi olmağa rıza gösteremiyorum. Ve her an yazdığım her sözün, her yaptığım hareketin, çehremin silinemeyecek yeni bir çizgisini meydana getirdiğini düşündükçe ürküyorum. Öyle bir çehre ki, bir seçime varamadığından, onu cesaretle sınırlayamadığından kararsız, şahsiyetsiz, korkak olarak tespit edilecek...Tanrım, yalnız tek bir şey istemeyi ve durmadan onu istemeyi bana ilham et.
-Andre Gide
Okur Takip Önerileri
Keiner Liebt Mich
Geçmişin, peşinden yürüyen bir iskelet... geleceğin ise önünden yürüyen bir iskelet. hiçbiri seni bırakmayacak. ama bazen seninle konuşmak isterler, oturmanı, rahatlamanı, biraz ara vermeni. sana bir içki söylerler ve sana istediğin her şeyi vadederler. ama onları dinleme. yürümeye devam et ve hiçbir zaman saat takma. sana zamanı hatırlatır. oysa her zaman aynıdır. anladın mı? her an şimdidir.