Wolf Larsen
@iamwolflarsen
Muğla
25 Ağustos
72 okur puanı
Mart 2014 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
394 syf.
9/10 puan verdi
Okur Takip Önerileri
SONYA
Her zaman benimleydi o..şu an bile hissedebiliyordum, belki biraz zaman geçmesi gerekiyordu bilmiyorum, bazen de keşke böyle olmasaydı diyip uyuyamadığım günler oluyordu. Sonya benim tek arkadaşımdı. Hala daha öyle...
64 syf.
8/10 puan verdi
·
36 günde okudu
Savaşın kötülüklerini tamamen bilmeyen kişi, onun faydalarını tamamen anlayamaz.
15 Eylül
4- Ben, kendimi yaşamımın dönüm noktasında hissediyorsam, bunun nedeni kazandıklarım değil, yitirdiklerimdir. Kendimde sınır tanımaz derin güçler duyumsuyorum. Bu güçlerin sayesinde, yaşamı hissettiğim gibi yaşamaya zorunluyum. Bugün kendimi her şeyden böylesine uzak hissediyorsam, bunun nedeni, sevmek ve hayran olmaktan başka bir güce sahip olmamamdır. Gözyaşı ve güneş yüzlü yaşam, tatsız tuzsuz yaşam, soğuk taşlar sunan yaşam, sevdiğim ve hissettiğim gibi olan yaşam, bana, yaşam okşandığında umutsuzluğun ve aşkın tüm güçleri birleşecekler gibi geliyor. Bugün, evet ile hayır arasında bir mola değildir. Bugün evettir ve hayırdır. Gözyaşları ve güneş olmayan her şeye hayır ve başkaldırı. İlk kez verilmiş sözün tutulacağını duyumsadığım yaşama evet. Karmaşık ve çok hareketli geçen bir yıl bitiyor ve İtalya; geleceğin belirsizliği, ama geçmişim ve kendimle ilgili mutlak bir özgürlük. Benim tek yoksulluğum ve zenginliğim budur. Oyuna yeniden başlıyormuş gibiyim; ne daha mutlu ne daha mutsuz. Güçlerimin bilincindeyim, eksiklerimi hor görüyorum ve bu coşku, bu bilinç, yazgımla yüz yüze gelmemi hızlandırıyor.
Mutluluk sözcüğü, sıradan "mutluyum" sözünden anlaşılanın hayli zıddıdır.
Kendimin karşısında çıplak kalmayı beceremeseydim kumsalların çıplaklığını sevmeye layık olamazdım.
15 Eylül
3-İnsanda ona gerekli olduğu sanılandan daha fazla güç vardır. Sonuna kadar gitmek, sırrını saklamayı bilmek demektir. Yalnız olduğum için acı çektim, ama sırrımı saklamak için, yalnızlık acısını yendim. Ve bugün, yalnız ve bilinmez olarak yaşamaktan daha büyük bir mutluluk tanımıyorum.
15 Eylül
2-Kendimin kendimde varoluşu, çabam bunu sonuna kadar götürmek, bu varoluşu yaşamımın tüm yüzlerine yerleştirmek - şimdi katlanmanın ne kadar zor olduğunu bildiğim yalnızlık pahasına bile. Vazgeçmek yok. Her şey bu varoluştadır. Boyun eğmek yok, ihanet etmek yok. Öfkem ona ulaşmama yardımcı oluyor, aşkım beni ona kavuşacağım noktaya götürüyor ve onunla, yaşamanın yaman tutkusu günlerime anlam veriyor.
15 Eylül
1- Bugün kendimi, geçmişime göre, yitirdiğim geçmişe göre özgür hissediyorum. Bu sıkışık ve kapalı alandan - bu bilinçli ve sabırla sürdürülen tutkudan başka bir şey istemiyorum. Yaşamlarını çiçekler ve mezar taşları arasına hapseden şu insanlar gibi, yaşamımı, sıkılıp koparılan sıcak ekmek gibi avucumun içinde tutmak istiyorum yalnızca. Böylelikle insan, art arda dizilmiş şu uzun gecelerde kendisiyle konuşarak ve kendini yaşamaya hazırlayarak, kendisiyle yüzleşebilir, ve bu olağanüstü sabır, düşünceleri yeniden ortaya çıkarır, düşüncelerin kaçışını durdurur, düşünceler sürüp gider. Yaşamını çubuklu bir şeker gibi yalamak, onu biçimlendirmek, bilemek ve sevme, tıpkı her şeyi anlatan, belirginleştiren, hep bizimle olacak ve bundan sonra bakışımızın tüm rengini oluşturacak sözcüğü, imgeyi, kesin tümceyi arar gibi
Fiesole
Bu manzarayı milyonlarca göz seyretmişti ve benim için bu manzara dünyanın ilk gülümsemesi gibiydi.
Sayfa 58Kitabı okuyor
Ma la gioia e pellegrina sulla terra
Ama bunların hiçbiri beni ikna etmiyor. Mezar taşlarındaki yazılara bakılınca, hemen hepsi öteki görevlerini kabullendiklerine göre, ölüme de boyun eğmişlerdi. Ben boyun eğmeyeceğim. Tüm sessizliğimle sonuna kadar karşı çıkacağım. Boyun eğmenin "gerekli" olduğunu söylemek yersiz. Başkaldırımda haklıyım ve yeryüzünü bir hac yolcusu gibi dolaşan bu sevinci, adım adım izlemem gerek.
Sayfa 56Kitabı okuyor