…’’ıstırabına sabırla katlanırdı,çünkü nedenini başkalarında değil kendinde arardı.Sevinçleri de yolda çiçek toplar gibi koparır ve daha solmadan atardı;böylece her zevkin dibindeki acı tortuyu tatmazdı.’’
…İçinde hiç uyanmadan kalmış, biraz kurcalanmış,fakat hiçbiri sonuna kadar işlenmemiş birçok yetenek olduğunu acı acı seziyordu.içi yanarak anlıyordu ki onda gömülü kalmış iyi ve güzel bir şeyler vardı…