İnanılır şey değil, insanlar hâlâ nasıl inanıyorlar sözlere! Bir adama budala de, sözgelişi, dövmesen de üzülür; ama akıllı de de parasını verme… memnun kalır.
Sayfa 187Kitabı okudu
Sanırım adalet, vicdanımız ile yasa arasında bir yerde duruyor. Bu nedenle yasa, adaleti sağlamakta tek başına yeterli olamaz. Ama adaleti sağlamak için yasalara inanmaktan başka çaremiz de yok.
Sayfa 113Kitabı okudu
Birinin ölümünden sonra ortalığa şaşkınlık gibi bir şey dağılır her zaman, hiçliğin bu birdenbire gelişini anlamak, ona inanmaya boyun eğmek öylesine güçtür.
Sayfa 377Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Yabancı bitkiler gibi aşk da hazırlanmış topraklar, özel bir sıcaklık istemez miydi?
Sayfa 81Kitabı okudu
Bu dünyada hiçbir şey rastlantı sonucu meydana gelmez.
Sayfa 14Kitabı okudu
“Daha başlamadan yüzyıl önce davayı kaybetmiş olmamız demek kazanmaya çalışmayacağız anlamına gelmez,” dedi Atticus.
Sayfa 103Kitabı okudu
‘Değişiklik olsun diye, aklınızla mücadele verin… Öğrenmeye dirense de kafa denen şey iyi bir şeydir.’
Sayfa 103Kitabı okudu
Hayattayken değer görmüş ölülerin bıraktıkları her anı değerlidir.
Sayfa 206Kitabı okudu
Böyle çabuk bir değişme, bu kadar derin bir ruh gelişmesi ancak kadınlarda görülebilir. Hayatının akışını günler içinde değil, saatler içinde duyuyordu. Bir erkeğin gönlünden, hiç farkına varmadan gelip geçen şeyleri bir genç kız inanılmaz bir çabuklukla yakalar; gözleri, onların peşine takılır, geçerken çizdikleri yol, hafızalarında silinmez izler bırakır. Erkeğe gerçeklerin apaçık gösterilmesi gereken yerde, kadına hafif bir rüzgâr, işitilmez bir hava ürpermesi yeter.
Sayfa 278Kitabı okudu
Artık yaşayacak, çalışacak, hayatı sevecek ve ona dua edecekti. Bir insanı yeniden hayata kavuşturmak! Bunun yanında bir doktorun umutsuz bir hastayı kurtarması kaç para ederdi?
Sayfa 252Kitabı okudu
Oysa insan mütevazı, ağırbaşlı, sakin bir hayat arkadaşının yanında ne rahat uyur. Akşam yatarken, sabah uyanırken aynı sevimli bakışı bulacağından emindir.
Sayfa 250Kitabı okudu
Gurur hayatın tuzudur derler; gururum nereye gitti?
Sayfa 227Kitabı okudu
Biliyor musun Andrey, benim içimde ne yakıcı, ne de kurtarıcı hiçbir ateş yanmadı. Hayatımda hiçbir zaman başkalarınınki gibi gittikçe renklenen, parlak bir güne çevrilen bir sabah olmadı; bir sabah ki yakıcı öğlesi geçtikten sonra yavaş yavaş solsun ve kendiliğinden akşama karışsın. Hayır, benim hayatım, sönmüş başladı. Tuhaf, fakat böyle. Kendimi bilir bilmez sönmeye başladığımı hissettim.
Sayfa 226Kitabı okudu
İnsanlık ufak paralar haline gelmiş.
Sayfa 214Kitabı okudu