Nasıl ki bir çocuk bayramda aldığı harçlığa seviniyorsa... Bir hasta şifa bulduğunda... Bir mahkum özgürlüğe kavuştuğunda...Ben de seni her gördüğümde seviniyorum.
Kimselere mecbur olmadım, olmam da. Yiğitliğim ve rivayet olunan erkekliğim, bundandır... Ama senin mecburun olmak, beni hiç mi hiç küçültmüyor. Aksine yüceltiyorsun, İNSAN ediyorsun, yaşatıyorsun...
Normal bir insan hırsını aşırı bir cömertlik gösterisiyle gizler ki, bu da bir dilenciye sadaka vermeye benzer, başkalarının gözünde kişiliği yükseltme çabasından başka bir şey değildir.
Günümüzde takdire değer her şey erkeksi, değersiz olansa kadınsı görülür. Bir erkeğe kadın gibi olduğunu söylemek ona en büyük hakarettir ama bir kıza erkek gibisin demek hiç de hakaret sayılmaz. Yani kadını hatırlatan şeyler zayıflığı güçsüzlüğü temsil eder.
Kimden korunmalı insan ? Önce kendinden korumalı kendini. Tercihlerinden korumalı belki de. Başarısızlıklarını da kazanımlarını da başka birinin tercihlerine bağlamamalı. Kurban taklidi yapmamalı. Başkasının tercihini kabullendiği için, kendi olamadığı için yaşadıklarını kendi isteğiyle yaptığının farkında olmalı.