irem meneviş

Sabitlenmiş gönderi
peki neden hepimiz sevgiye bu kadar açken aynı zamanda da bu kadar acı çeken ve üzülen insan var?
Reklam
sana, seni severken veda etmek zorunda kalmanın ağırlığı gitmiyor, bilmiyorsun..

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
sen benim şiirlerimi okudukça ağlayacaksın
kalbim derseniz onun nerede olduğunu bilmiyorum ağlıyorum onun nerede olduğunu bilmiyorum hiç kimse kalbimin nerede olduğunu bilmiyor nihayet seni terkedip gitti diyebilirsiniz
Reklam
herkes beni unutmuştu ben kimseyi unutmamıştım zehra’yı unutmamıştım allahsız gözlerini unutmamıştım sol böğrüme sanki çıplak bir hançer saplamışlardı
aklımdan sen geçiyorsun bir bulut gibi geçiriyorsun dün gece ezberimden çehreni defterime çizdim sen belki hakikaten bir bulut gibi yolcusun
seni hatırladıkça bir kadeh armagnac içerim armagnac demek yirmi beş damla gözyaşı demekmiş demek her akşam yirmi beş damla gözyaşı içerim
ve ben seni unutsam hiç hatırlamasam hiç mi hiç ihanetini hatırlamasam şehvetini hatırlamasam ellerim oldum olasıya seni unutsalar
yalnızlıktan da kurtulup yalnız kalmak isterim
Reklam
seni terketmiştim hırsımdan kendimi içkiye vermiştim mektuplarını yakıp yırtmıştım bütün mektuplarını bana yazdıklarını yazmadıklarını
polis’ten kaçıyor derdiniz bir cinayet işlemişti derdiniz halbuki kendinden kaçıyordu
keşke hiç beraber olmasaydık desem o güzel günlere yazık olacak. iyi ki yaşandı desem bu acıları nereye sığdıracağız?
büyük şehirler büyük aşklar çığlık çığlığa terkedilir ben çocuklar gibi sevdim devler gibi ıstırab çektim
yıkmış sokaklara boylu boyunca gençliğini ümitlerini güvercinler gibi uçurmuş binlerce defa kaybetmiş ümitlerini gemilerini kayboldukları yerde kaybetmiş hain şiirlerde hain türkülerde kaybetmiş binlerce defa yeniden bulmuş ümitlerini..
104 öğeden 1 ile 15 arasındakiler gösteriliyor.