Hakikaten şu insanlar pek müz’iç mahlûklardır. Kendi akıllarının üstünlüğüne inanarak başkasına öğüt vermekten vazgeçmiyorlar, fakat kendi gülünçlüklerini, zavallılıklarını da bir türlü idrak edemiyorlardı.
Hikayeler farklı olsa da yaşanan hep aynı. kendinden ters yöne hızla yol almak ve bir daha geriye dönüş yolunu bulamamak. bulabilmek için çırpındıkça daha çok kaybolmak.