Ramazan kandillerini görünce Müslüman olduğunu hatırlayan Müslümanlardandı. Kandiller yandı mı, ellerine tespihlerini alır, dinlememek ve hiçbir şey anlamamak şartıyla camileri dolaşarak Kur’an ve vaaz dinler , ikindi vakti kalkmak şartıyla oruç bile tutarlardı. Oruç tuttuğu halde namaz kılmaya lüzum görmeyenleri de vardı. Uzun bir namaz olan teravihe hiçbiri yanaşmazdı. Ramazan bitti mi bunların din duygusu da elvedaa eder giderdi. Mevsim elbisesi giyme kabilinden olan bu tür tür dindarlığa ben her yıl şaşardım.
Hakikaten şu insanlar pek müz’iç mahlûklardır. Kendi akıllarının üstünlüğüne inanarak başkasına öğüt vermekten vazgeçmiyorlar, fakat kendi gülünçlüklerini, zavallılıklarını da bir türlü idrak edemiyorlardı.